abdurrahim karakoç

sizi şuraya almayalım >> (bkz: abdurrahim albayrak)

7 nisan 1932 maraş doğumlu gazeteci, şair. edebi anlamda en tepelerde seyreden karakoç, bir dönem akit'te de yazmıştır. 7 haziran 2012'de hakk'a yürüyen şair, edebiyat deryasına mihriban gibi kült bir eseri miras bırakmıştır.

yıllardır bulamadığım sözlerle şiir yapmış benzettiler yeni bir afyondur yenen her lokma biber avrupalı, tuz avrupalı. gülücükler sahte kirpikler takma dudak avrupalı, göz avrupalı. bebeklikte benliğini yitiren tepe tepe tepemizde oturan bizi çıkmazlara alıp götüren ayak avrupalı, iz avrupalı. birisi diskoda içer kıvırır birisi kulüpte konken çevirir yapmasını bilmez ki yıkar devirir ana avrupalı, kız avrupalı. kalıba uydurdu uyduklarımız yazmakla bitmez ki duyduklarımız paris modasıdır giydiklerimiz astar avrupalı, yüz avrupalı en mahrem yerlerin kalktı örtüsü beş santim tırnaktır ellerin süsü bütün bunlar medenilik ölçüsü cilve avrupalı, naz avrupalı ister sarı deyin isterse ırsi, büyük revaç buldu makbulün tersi duyduğumuz "okey, adiyös, mersi" ağız avrupalı, söz avrupalı her gün karşımıza on zıpır çıkar bağırır, çağırır, devirir yıkar dinler kulağımız gözümüz bakar şarkı avrupalı, saz avrupalı. başımız ayıkmaz binlerce halttan örf, adet gemimiz delindi alttan analar muğla'dan, van'dan, tokat'tan bebek avrupalı, bez avrupalı sahnede ekranda hıyar dinleriz deliye, densize uyar dinleriz saçma çığlıkları duyar dinleriz şarkı avrupalı, saz avrupalı herkes soyunuyor açılmıyor ki sokakta boynuzdan geçilmiyor ki müslüman gavurdan seçilmiyor ki şekil avrupalı, poz avrupalı türklük bu mu desem bu diyecekler şampanyayı sorsam su diyecekler bir gün kökümüze hu diyecekler kabuk avrupalı, öz avrupalı.

kahramanmaraşlı şairimiz. güzel insan

mihriban türküsünün yazarı ve aynı zamanda bizzat yaşayanı koca yürekli insandır.herkese mihriban türküsünün hikayesini okumasını tavsiye ederim.

"korkuyorum belki yarın geç olur, geleceksen, bir gün önce gelsene..?"

vasiyet şiiri de muazzamdır. "Ölürsen de hak yedirme,hak yeme; Aka kara,karaya da ak deme. Adaletten ayrılırsa mahkeme, Bir hakime bir de kanuna tükür."

sarı saçlarını deli gönlüme bağlamışım çözülmüyor mihriban..

başka bi şair seneler sonra mihriban hikayesini soruyor.gözleri dolarak anlatmaya başlıyor mihribanin hikayesini ben gazeteye şiir diye yazardim mihriban mektup diye okurdu.bekar kizin evine mektup mu yazılır ayıp! sonra kavusamayacakalari anlasiliyor nasip :(abdurrahim karakoç haber gönderiyor unut artık.mihribandan cevap unut diyorsun unutmak kolay mi? abdurrahim ikinci ve pek bilinmeyen şiirini yazıyor yarın oğlun kızın olunca unutursun mihribannnnn not:dinlemenizi siddetle tavsiye ederim.

"umudum her zaman bâkidir ama zaman kısa, ben yorgunum, yol uzun"

yüreğimden aşk kurşunu yedim ben doktor ağlar, merhem ağlar yarama. dilekçemi gökyüzüne verdim ben yağmur ağlar, meltem ağlar yarama. gözyaşları kiripiklere dizilir damla damla yanaklara süzülür ruh röntgenim duygulara çizilir zülüf ağlar, perçem ağlar yarama. yazan kalem kesin yazmış fermanı kimse sorsam ''yoktur'' diyor dermanı anlatsam çıldırtır dağı - ormanı yangın ağlar, deprem ağlar yarama. aşk yarası ilaç kabul etmezmiş bir gelirse daha dönüp gitmezmiş tıb ilminin aklı fikri yetmezmiş hatip ağlar, ebkem ağlar yarama...

dua senin ak alnından gök gözlerinden önce dallar sonra yapraklar öpsün. eğilsin yıldızlar tutsun elinden gecelerden sonra şafaklar öpsün. aşk diyorlar en mukaddes hayale ve sen de düşesin o sonsuz hale hazdan dudakların olsun bir lale güller, karanfiller, zambaklar öpsün. sende kemal bulmuş renk, şekil, biçim yaşamanın öz suyusun bir içim olanca suların sağlığı için seni her gün göller, ırmaklar öpsün. kumral saçlarında nisan yağmuru yazın ak yüzünden gölgenin moru ağzından en serin, hem de en duru kayalardan akan kaynaklar öpsün. çimenler okşasın ayaklarını çiçekler koklasın parmaklarını ben öpmeden önce yanaklarını varsın teller, tüller, duvaklar öpsün. kıskançlık çakılı kazıktır serde bölünsün bu rüya en tatlı yerde seni canlı kullar öpmesinler de kefenler sarılsın, topraklar öpsün. abdurrahim karakoç

zaman her şeyin eleğidir, kimi altına düşer kimi üstünde kalır.

"ne dostlarımız kabul ettiğimiz derecede iyidirler, ne de düşman saydıklarımız tahmin ettigimiz derecede kötü" beni de böyle değerlendiriniz demiş karakoç.

"varsın bitmesin geceler düşümüz yok ki korkalım. dört mevsim yanar bağrımız kışımız yok ki korkalım."suları ıslatamadım

--- spoiler --- Yar, deyince kalem elden düşüyor Gözlerim görmüyor aklım şaşıyor Lambada titreyen alev üşüyor Aşk kağıda yazılmıyor Mihriban --- spoiler --- şöyle

sırattan incedir sevda köprüsü beraber geçelim tut ellerimi...

Vasiyet şiiri fazlasıyla iyi olan, şair ve yazar. imansız askerin, korkak paşanın Bir boyuna bir de enine tükür. Kaçarken vurulup yere düşenin Bir leşine bir de kanına tükür. Ölürsen de hak yedirme, hak yeme; Aka kara, karaya da ak deme. Adaletten ayrılırsa mahkeme, Bir hakime bir de kanuna tükür. ilaç olsa içme düşman tasından Sakın taş attırma dost arkasından Kim ikiyüzlüyse tut yakasından Bir yüzüne bir de canına tükür. Millet parasından verdirme parsa; Edirne’den Van’a, Muğla’dan Kars’a Nerede sahte bir kahraman varsa Bir resmine bir de şanına tükür. Kesmekle kısalmaz cömerdin eli Yiğidin adına eklerler deli. Baban olsa bile Allahsız ölü Bir ruhuna bir de sinine tükür. Bırak hesabını ölüm kalımın inanmışa zulmü ne ki zalimin Manayı reddeden sözde alimin Bir ilmine bir de fenine tükür.” link

''ya islamla yükselir, ya inkarla çürürsün. bu yol mezarda bitmiyor, gittiğinde görürsün.''

halk geleneğini sürdüren aşıklardan biri.ne güzel adam kendisi. her nesnenin bir bitimi var ama aşka hudut çizilmiyor mihriban. ayrıyetten kendisinin ilk şiirlerinin yayınladığı kitabının adı hasan'a mektuplar'dır. vur emri, kan yazısı adlı eserleri de mevcuttur.

"fil çoğalsın, ebabil’den umut kesilmez. firavunlar azsa da, nil’den umut kesilmez."

aşık mahzuni şerif'in kendisi hakkındaki şiiri ve -karşıt davaların saflarında yer almalarına rağmen- beraberinde sarf ettiği o değerli görüşleri için; link not: bu sapkın çağın bir neferi olarak, bu videodan üzerime düşen ibreti fazlasıyla almaya çalıştım. dosta düşmana tavsiyemdir, mümkünse siz de es geçmeyin.. --- spoiler --- "güzel elbistan'ın eski arslanı, yıllar böyle geldi geçti karakoç, bunca beddin günahkarın içinde, felek gardaş beni seçti karakoç.. siz bir bağda en kızarmış üzümken, ben koruk'tum bütün bağlar bizimken, türkmenin güzeli iki gözümken, obamız nurhak'tan göçtü karakoç. bilirsin ki yok gönlümün dönesi, kekik kokar ketizmenin sinesi, tarih bin dokuz yüz elli senesi, deli gönlüm sevda içti karakoç. sana ne söylerim, bilmem ne derim, benim gibi doğdu gitti pederim, der mahzuni; ellerinden öperim, çünkü sana varmak güçtü karakoç..." efendim, sevgili karakoç; elbistan tarihi kadar anadolu tarihinin de 20. yüzyıla sunduğu hak'kın son lütuflarından birisidir. o yüce dostun; hem çağdaşı, hem meslektaşı, hem de hemşerisi olmak şu 50 yıllık sanat ve ozansı hayatımda hep gururum olmuştur.. edebiyatımızın ve elbistan'ımızın unutulmaz devini burada kucaklayıp saygılar sunmak istiyorum.. --- spoiler ---

Gölgesinde otur amma Yaprak senden incinmesin. Temizlen de gir mezara Toprak senden incinmesin. Yollar uzun, yollar ince Yol kısalır aşk gelince Yat kurban ol ismail’ce Bıçak senden incinmesin. Burdayım de ararlarsa Doğru söyle sorarlarsa Tabutuna sararlarsa Bayrak senden incinmesin. il göçsün göçtüğün vakit Yol yansın geçtiğin vakit Suyundan içtiğin vakit Kaynak senden incinmesin. Toz konmasın sakın sana Hakkı geçer halkın sana Gücenmesin yakın sana Uzak senden incinmesin. Sözlerini sevdiğim bir abdurrahim karakoç şiiri... buradan da dinleyebilirsiniz

bana mevlana'yı, yunus'u verin mecnun'u, leyla'yı size bıraktım kırk yıldır susuzum, bir tas su verin irmağı, deryayı size bıraktım talipli değilim şöhrete, şana, makamı, rütbeyi yük etmem cana dostluk, sevgi, şefkat yetişir bana, dövüşü, kavgayı size bıraktım. zaman yoktur ekip, biçip, sürmeme ham topraktan haram mahsul dermeme bir tek gönül kâfi gelir girmeme konağı, sarayı size bıraktım. çokta değil, hakta buldum huzuru, i̇stediğim alınteri, göznuru benliği, kibiri, iğrenç gururu faizi, bankayı size bıraktım. hiç biriniz telaş etmesin boşa doyacak gözünüz toprağa, taşa.. beni inancımla koyun başbaşa.. topyekün dünyayı size bıraktım

sarı saçlarına deli gönlümü bağlamışım çözülmüyor mihriban... mekanı cennet olsun.

hayat görüşü olarak zıt kutuplarda olmalarına rağmen, mahzuni'nin övgüsüne mazhar olmuşluğu vardır; (#2307317) ikisine de hürmetim -birbirlerine olan hürmetleri sayesinde- büyüktür bu yüzden.

Bu adam öyle sevmiş ki, sevdiği insanın gerçekte ismini ondan başka kimse bilmiyormuş. Sevdiğine mihriban deme sebebi ise güler yüzlü, şefkatli olmasından dolayımış. Bir de şimdi bizim nesile bakıyorum, ilişkisi olsun veya olmasın yediği her boku anlatan insanlar var. Özel hayat resmen çöplük olmuş.

Yazdıklarının bu çağa uygun olduğunu düşünmediğim, muhteşem şair ve yazar. Kaleme aldıkları, anlatmak istedikleri anlaşılmadı bence

En sevdiğim şair. Gerek aşka dair şiirleri gerek siyasi şiirleri insanı çok etkiliyor. Şair kişiliğinin yanı sıra efendiliğine, alçak gönüllülüğüne, ona has hoş tavrına hayranım. Tam da şu an yaptığım gibi kahvemi alıp kendi seslendirdiği şiirleri dinlemek çok rahatlatıyor beni. Bu şiir kadar dünü, bugünü ve yarını güzel anlatan bir tasvire denk gelmedim henüz : Yürüyen heykellerle aynı müzedeyim ben Konuşan mumyalara kimden söz edeyim ben Fikren işkencedeyim, ruhen cezadayım ben Korkaklığın sükûtu kol geziyor her yerde Sanki tek başımayım, tek kişilik mahşerde. Putların gölgesinde dans eder akbabalar Söz sokakta dolaşır, öz zindanda çabalar Atılan ucuz safra selâmlar, merhabalar En temiz topraklara gül eksem mantar biter Yollar sırat köprüsü, durmak düşmekten beter. Kaybettim mesafeyi, zamandan uzaklaştım Sevgi diye sarıldım, isyanla kucaklaştım Ne kendimden kurtuldum, ne kendime yaklaştım Toprağın üstü mezar, zevke dalmış ölüler Can sıkmaya yetiyor canlı kalmış ölüler. Fuhuş yuvası sanki en görkemli binalar Çamur evlât doğurur taş yürekli analar Resmen hak tevzi eder hakkı boğan canavar Koşanlar, yarışanlar.. dehşet ötesi dehşet Akıl karaya vurdu, gırtlağı geçti vahşet. Meydanlar tıklım tıklım, caddeler salkım-saçak Kölelik histerisi yayılmış köşe-bucak Elli tane hokkabaz, elli milyon oyuncak Müdür ve müdüriçe müzenin bekçileri Aferine çalışır düzenin bekçileri. Mülkü kazanan ayrı, tasarruf eden ayrı Hisseler neden farklı, hak, hukuk neden ayrı? Hasta yaşar deniyor, baş ile beden ayrı Mantık yürütmek yasak, itiraz eylemek suç Neşe-eğlence cinnet.. yatıp uyumak korkunç. Güvenmek aldanmaktır.. ölçü-tartı izafî Mert-namert, güzel-çirkin, eksi-artı izafî Çoğunun cebindeki kimlik kartı izafî Kim kimdir? Kim kim değil? Anlamak ve bilmek zor Oynanan komediye gül diyorlar, gülmek zor. Figüran heykeller var kül tablası boyunda Yediyüz göbek atar dakikalık oyunda İşlenen her günaha kurtta ortak, koyun da Kalmışım ara yerde, tozdayım, dumandayım Kirli bir mekândayım, iğrenç bir zamandayım.

O bana mektup yazardı,ben ona mektup yazamazdım. Elin kızının evine mektup mu gönderilir,ayıptır.. Yaşadığı şehirde bir gazete çıkardı,ben o gazeteye şiirler yazardım. Herkes şiir diye okurdu ama Mihriban bilirdi ki kendine mektuptur onlar.

“Önce naz sonra söz ve sonra hile Sevilen seveni düşürür dile Seneler asırlar değişse bile Eski töre bozulmuyor Mihriban” Bu kaide hiçbir zaman bozulmaz. Sevmeyi acziyet ve zayıflık olarak görür çoğu insan. O yüzden kendine eziyet edeni hakir göreni unutmazlar.